Een stammetje conifeer hout heb ik gebruikt om een beetje te oefenen met houtdraaibeitels, met name om een voorwerp uit te hollen. Het is een Goblet geworden.
Smaakvolle conifeer
Ik dacht dat is een stukje dat ik toch nergens voor wil gebruiken. Maar ik had beter moeten weten; zoals altijd blijkt de natuur verrassend mooie patronen neer te leggen. ook dit hout bleek een prachtige tekening te hebben en behoorlijk vast van structuur. En dan ruikt het ook nog eens heerlijk !
Nadat ik een onderzetter had gedraaid om mijn regenvorm op goede hoogte onder een glazen stolp te kunnen zetten voor presentatie op de Hurnse houtdag, heb ik de resten gebruikt voor een uitholtest.
Uithollen die Goblet !
Ik had namelijk net mijn Sovereign Uitholset uit België binnengekregen: oefenen dus ! Zoals altijd (helaas) bleek de beitel niet goed geslepen … dat eerst maar verholpen en toen aan de slag. Dit vergt echt wel wat oefening, zeker als je een komvormige uitholling wil maken waarbij de opening in diameter kleiner is dan de maximale uitholbreedte; zoals bij mijn Goblet. Tja, waarom zou ik makkelijk beginnen … Dit fenomeen heet undercutting; je ziet daarbij niet wat je doet en moet vertrouwen op je gehoor en de doorgegeven trillingen in je beitelsteel. Gelukkig was de hoek van het mesje eenvoudig stelbaar.
Eerst heb ik de ruwe buitenvorm gemaakt, toen de uitholling van het glas in het kopse hout en daarna de buitvorm verschraald; vooral de steel dunner gemaakt. Het is een mooie stevige vorm geworden. De steel wilde ik niet te dun maken omdat de natuurlijke rode kleuring dan helemaal weg zou vallen en dat vindt ik zonde.
Ooit maak ik van eiken of beuken een whiskyglas. Deze conifeer is mij iets “te” smaakvol om uit te drinken.
Tweede Goblet
In 2017 heb ik uit hetzelfde hout een tweede goblet gedraaid, als kadootje voor mijn jongste zus. Deze is iets groter en bevat een schaaltje aan de steel voor de sier. Ik twijfel over wat voor conifeer het is geweest: een jeneverbes, een taxus, of een doodgewone tuin conifeer. eerst dacht ik het laatste, maar daarvoor is het hout te hard en compact. Als het taxus is, verklaart dat waarom er helemaal geen sporen van beestjes in zitten, ook al lag het 3 jaar buiten op de houtstapel. Beestjes houden niet van taxus; het is te giftig !
Peter van Tienhoven
